In de Omo-vallei dient vee als een bron van trots en rijkdom, maar ook als een middel om te overleven. Helaas is Kara (Karo) beroofd van dit kostbare bezit vanwege de verwoestende gevolgen van ziekte en droogte. Dit is echter niet de enige uitdaging waarmee Kara wordt geconfronteerd. Met een bevolking van slechts ongeveer 1500 zijn ze aanzienlijk kleiner dan naburige stammen. Bijgevolg zijn ze niet in staat hun eigen markt te vestigen en moeten ze naar Dimeka en Turmi Hamer reizen om toegang te krijgen tot de dichtstbijzijnde markt. Bovendien betekent dit dat de Karo, ongeacht de omstandigheden, vreedzame betrekkingen moeten onderhouden met de grotere stammen.
Het handhaven van de vrede kan een uitdaging zijn, vooral als de een wordt geassocieerd met de vijand van de ander. Hoewel de Hamers- en Nyangatom-stammen verschillend zijn, delen de Karo een vergelijkbare taal met de Hamer, zij het met verschillende dialecten, en trouwen ze met hen. Helaas beschouwen de Nyangatom deze minnelijke relatie met argwaan en beschuldigen ze de Karo er vaak van de kant van de Hamers te kiezen, wat tot conflicten leidt.
Karo-dorp
Het Karo-dorp bestaat uit drie grote dorpen, namelijk Korcho, Dublk en Dus, waarvan de laatste de grootste is. De weg die naar Dus leidt, wordt beschouwd als de meest uitdagende in de Omo-regio, vooral tijdens de regenseizoenen.
Korcho daarentegen is het meest toegankelijke dorp voor bezoekers. Bij aankomst wordt u begroet door het adembenemende uitzicht op de Omo-rivier die door de vallei kronkelt, tegen de achtergrond van het Omo National Park. Het uitzicht is werkelijk majestueus, waardoor bezoekers even de harde realiteit van de Omo-vallei kunnen vergeten.
De Karo-kinderen zijn met hun kleurrijke lichaamsbeschilderingen een lust voor het oog. Deze mensen staan bekend om hun artistieke bodypainting, die alleen wordt geëvenaard door de Surma-stammen.
Karo People-verfraaiing
Kara-vrouwen staan bekend om hun opvallende schoonheid en unieke kapsels. Ze scheren de zijkanten van hun haar en laten de kruin achter, die ze in bolvormige knopen draaien met rode oker gemengd met boter. Ze doorboren ook hun onderlip en versieren deze met kleine stokjes.
Karo-mannen brengen het grootste deel van hun dagen door met het verzorgen van hun boerderijen en geiten. Ze weten echter hoe ze zich bij speciale gelegenheden kunnen ontspannen en verfraaien door hun lichaam te beschilderen met houtskool, witte, gele en rode aarde die in de vallei wordt gevonden. Ook maken ze prachtige muziek en dans.
Een karo-man die een vijand doodt, wordt als een held beschouwd. Hij zal een hoofdknot maken van gekleurde aarde en beschilderen met een contrasterende kleur. Vervolgens legt hij er een veer op.
Stierenspringen in de Karo-stam
Net als hun Hamer-tegenhangers hebben de Karo een overgangsritueel voor jongens, waarbij ze over een rij stieren springen. Als u dit niet doet, wordt de jongen niet als man beschouwd en moet hij nog een jaar wachten. Deze gemeenschappelijke rituele activiteit wordt uitgevoerd op een speciale dag gekozen door de dorpsoudsten. Karo-jongens en -meisjes kunnen met toest